اخاذ خبری یا خبرنگار نما کیست؟ و چه خصوصیاتی دارد؟

برخی خصوصیات در افراد منتسب به رسانه، به راحتی می‌تواند چنین افرادی را از فعالان رسانه‌ای متمایز سازد.

 با استفاده از مطلب علی دایلی میتوان خبرنگار نما یا اخاذ خبری را چنین توصیف کرد

  در چند سال اخیر، به واسطه کاهش چشمگیر دستمزد خبرنگاران و حق التحریری که رسانه‌های مختلف تحت تأثیر اوضاع نا به‌سامان اقتصادی به ایشان پرداخت می‌کنند، همچنین سیر صعودی و بدون توقف قیمت‌ها و کاهش توان خرید در بین اقشار مختلف مردم از جمله قشر کم برخوردار خبرنگار، روالی تحت عنوان جذب و به‌کاری گیری اهالی رسانه توسط ادارات مختلف در بخش‌هایی همچون ارتباط با عموم و اداری استفاده شد که این باب، رفته رفته تبدیل به مسیری برای خروج از رسالت اصلی اهالی قلم، قلمداد شد.

در شهرهایکل کشورکه پیش از این رسانه دارای منزلت، وجاهت و جایگاه مناسبی در بین شهروندان بود، اخیراً عده‌ای تحت تأثیر از فضای رسانه و با شناخت منافذ موجود برای نزدیک شدن به مسئولان و دستگاه‌های مختلف برای رسیدن به اهداف فرا رسانه‌ای، راهی آسان‌تر و تسهیل یافته‌ای همچون رسانه را برای نیل به اهداف خود نیافته و با عضویت افتخاری و یا اجباری(بنا بر سفارش برخی مدیران) در یک رسانه و یا راه‌اندازی یک رسانه محلی یا فضای مجازی  (که نیازی هم به فعالیت مستمر آن احساس نمی‌شود) سعی در یافتن جایگاهی در جوامع شهری و در بین مسئولان و دستگاه‌های مختلف داشته‌اند که حضور این افراد در مناسبت‌های مختلف، باعث دلسردی و رنجش زحمت‌کشان واقعی این عرصه شده است.

در این بین، حتی به کرات دیده شده که خبرنگاران واقعی که رسالتی جز اطلاع‌رسانی را بر دوش خود نمی‌بینند، گاهاً از دید و اذهان عموم و دستگاه‌ها دور مانده و به جای ایشان، «خبرنگارنماها»یی که فرصتی مناسب برای جولان خود یافته‌اند، در هر مراسم‌ها و مناسبات، نشست‌ها، عکس‌های دسته جمعی با مسئولان و یا مجامع مختلف اعلام حضور کرده، حال اینکه توان مخابره یک خبر هم در وجود ایشان یافت نمی‌شود، چندان هم اهمیتی برای ایشان و مسئولان مرتبط ندارد و ملاک فقط تعریف و تمجید از این دسته از مدیران به شمار می رود.

حال با آسیب شناسی اقدامات و اهداف این افراد که با به بازی گرفتن نام «خبرنگار» و به سخره گرفتن رسالت مقدس قلم، سعی در یافتن جایگاه، امتیازات مادی و فرصت‌های اقتصادی برای خود هستند، قصد داریم تا برخی ویژگی‌های این افراد را بیان کرده تا شاید بتوان حضور ایشان را در فضای مسموم امروزی رسانه هویدا تر جلوه داد.

خبرنگار، یعنی کسی که به معنای واقعی  توان مخابره، تولید، پوشش و تشریح وقایع را دارد و با زیبایی گفتار خود، بتواند در استمرار قداست قلم بکوشد، حال اینکه برخی از این افراد اخباری را که در حمایت از سازمان‌ها منتشر می‌کنند و پس از مدتی همان اخبار را به همراه یک برگ صورتحساب ، تحویل روابط عمومی دستگاه مربوطه می‌دهند تا بتوانند از این حیث نیز به درآمدی دست یابند، باید نامی برای اینگونه اقدامات چنین افرادی، پیدا کرد.

خبرنگار، به عنوان رکن چهارم دموکراسی، باید همواره پل ارتباطی میان مردم و مسئولان باشد، نه اینکه تمام سخنان یک مسئول را در قالب خبر، به خورد اذهان عموم داده و به پاس تشویق وی از سوی مدیران، همواره در کنار ایشان مشغول عکس گرفتن با مسئولان و انتشار آن در فضای مجازی به نشانه « حس افتخار در کنار یک مسئول بودن»، کند.

خبرنگار، باید فرد بی طرفی باشد، که هیچگونه وابستگی به هیچ دستگاه و مسئولی نداشته در صورتی که قرار بر انتقاد از مدیری به واسطه عملکرد ضعیف وی شد، بتوان او را به چالش کشید، اما در موارد متعددی مشاهده می‌شود، که افراد مورد اشاره همواره در صفحات مجازی منتسب به خود، مسئولان را برادر عزیزتر از جان خود نامیده و به عکس گرفتن با ایشان ابراز رضایت و افتخار می‌کنند و شاید در این اندیشه هستند که مردم، وی را فرد مهمی قلمداد می‌کنند که همواره در کنار مسئولان قرار دارد.

اینگونه افراد که همواره برای پوشش اخبار جلسات مختلف خبری دعوت می‌شوند تا نتایج جلسات را برای عموم اطلاع رسانی کنند، تنها حضور فیزیکی داشته و به واسطه فقدان علم لازم برای تهیه یک خبر، هیچگونه خروجی خبری از ایشان در پس حضور مستمر آنها در برنامه‌های مختلف یافت نمی شود، ضمن اینکه گاهاً برای نشان دادن اهمیت کار خود، در پس ورود به هر جلسه، فوراً عکسی از حضور خود در آن نشست در صفحات مجازی منتشر می‌کنند که تعریف این اقدام، در انتهای بند پیشین آمده است.

اینگونه افراد، علاقه خاصی به حضور در نهادهای روابط عمومی دارند، به گونه‌ای که به طور همزمان در چند واحد روابط عمومی دستگاه‌های مختلف و یا هیأت‌های ورزشی در حال فعالیت هستند، گرچه هیچگونه خروجی از ایشان یافت نمی‌شود، اما به زعم خود، جمع آوری چنین رزومه‌ای در آینده‌ای نه چندان دور، قطعا به کار ایشان می‌آید.

«خبرنگارنماها» که به محض عضویت در یک رسانه یا با راه اندازی یک کانال مجازی سعی دارند به هر شکل ممکن، خود را در واحدی از یک یا چند نهاد جای دهند، در موارد متعددی، برای به دست آوردن چنین جایگاهی در روابط عمومی‌ها، گاهاً به استفاده از ابراز التماس و به‌کارگیری از روابط و ایجاد رانت نیز روی می‌آورند!

اینگونه افراد، پیش از آنکه در اندیشه حفظ رسالت و شرافت کاری خود باشند، در اندیشه اعتلای جایگاه خود در بین مسئولان و به دست آوردن امتیازات مختلف از دستگاه های مختلف، از جمله استخدام، مبالغ مالی به عناوین مختلف و … هستند.

خبرنگار واقعی فردی است که اگر نسبت به اجرای یک رویداد و یا هر موضوع دیگری انتقاد دارد، نقد خود را در رسانه در قالب یادداشت و گزارش عنوان میکند اما خبرنگارنما در فضای مجازی شروع به پاسخگویی و بحث و تبادل نظر میکنند.

یکی از عواملی که باعث مشخص شدن میزان تسلط و مهارت خبرنگار واقعی می‌شود، نحوه پرسش او در نشست‌های خبری و کنفرانس‌ها به شمار می‌رود، ولی خبرنگارنما معمولا به جای سؤال کوتاه و منطقی، به صورت طولانی بحث می‌کند و اقدام به ارائه نظریه شخصی توسط این افراد همواره چربش بیشتری به طرح منطقی پرسش دارد. تا جایی که به جای پرسش، غالباً شاهد مناظره بین دو نفر در جمع چندین نفره هستیم.

اگر حقوق دریافتی، حق الزحمه، سودآوری یا مزایای تحریر خبر برای اقشار مختلف رسانه‌ای اندک و یا بسیار است، حاصل انتخابی است که این خود از پیش داشته است، پس باید در خاطر داشته باشیم که هیچ مسئول، دستگاه، ارگان و یا هیأت ورزشی این وظیفه را ندارد تا کمبودهای یک خبرنگار را در زمینه مالی جبران کند.

اینگونه افراد که «خبرنگارنما»، یا اخاذ خبری زیبنده‌ترین عنوان برای ایشان به‌شمار می‌رود، خبر را نردبانی برای رسیدن به اهدف خود گزیده‌اند که در عرصه قلم این اقدام شنیع به شدت مورد اکراه اهالی رسانه بوده و هست و باید با نفوذ چنین افرادی در رسانه‌ها همچون وجود آفت در مزارع، مبارزه کرد.

مسئولین باید متوجه روزنه های نفوذ خبرنگار نماها و اخاذان خبری باشند وقتی فردی بدون واهمه به شهروندی که خبری برای انتشار دارد میگوید زندگی هزینه دارد پول بده تا در کانال مجازی خبرت را انتشار دهم ویا در زمان انتخابات بنام خبرنگار دست به جیب کاندیداها دراز میکند تا بعنوان مبلغ آن کاندیدا در تخریب رقیب کاندیدا شیطنت و ترور شخصیت کند جای تاسف و تاثر  است

هزاران تاسف براین اینکه مسئولین دست روی دست میگذارند و تماشاگر مانورهای اخاذان خبری هستند .

با توجه به تولد دنیای مجازی بنام ایسنتاگرام یا تلگرام یا واتساپ یا هر نام دیگر توجه شود این تولد مانند یک نوزاد است اگر نوزاد خوب رسیدگی نشود و خودسر بزرگ شود و تربیت نبیند همان خواهد بود که خبرنگارنما در جلسه رسمی در محضر مقامات مسئول بخصوص مقام ارشد اجرائی می گوید اگر از من مدارک خبرنگاری بخواهند باید شماره نامشخص شهرستان را   آتش می زنم .

متاسفانه مسئولین می شنوند ولی برای تربیت این چنین افراد سکوت اختیار می کنند. متاسفانه دستگاه های نظارتی و امنیتی با اینکه فایل سخنان خبرنگار نمای اخاذ خبری در اختیارشان است هیچ اقدامی جهت ممانعت در صنف خبری نمی کنند. این گونه رفتارها موجب میشود خبرنگار و مدیرمسئول دارای مجوز یک رسانه یواش یواش از میدان رسانه دور باشد.