در فراق هنرمندان مرند

مرگ از نظر ِ علم سکوت است و تباهیست
لیک از نظر ِ فلسفه آغاز ِ رهاییست

گوهر از خاک بر آرند و عزیزش دارند/ بخت بد بین که فلک گوهر ما برده به خاک

وقتی در مراسم تشییع این هنرمندان داشتم فیلم و گزارش تهیه می کردم  شاهد حضور تمام هنرمندان بودم هنرمندانی که از شهرستانهای دیگر آمده بودندبا چشمان پر از  اشک با لبهای لرزان می گفتند سعید و اکبر و حمید کجا رفتند مگر وقت رفتن بود! جیغ مادران و زنان حاضر نشان از خداحافظی با فرزندان هنرمند این مرز بوم بود. چقدر این عزیزان در امور فرهنگ وهنر در تلاش بودند. تا وظیفه خودرا به جامعه هنری بجا آورند.نمی دانم چرا این هنرمندان را در زمان زنده بودن ارج نمی نهیم. پاسخ این سوال سالها طول می کشد تا در یابیم