چاپلوسی و تملق آفت روز

در هر جامعه ای که ستایشگری و مداحی رواج داشته باشد، سلامتی آن جامعه در خطر است. هر قدر مداحان مریض اند و ضعیف النفس، ممدوحان هم حقیرند و خودپرست.

و به راستی چقدر حقارت می خواهد که آدمی مفتون تملقِ تملق گویانی حقیر گردد و به دروغ های آنان دل خوش دارد و بیزار نگردد.
سخن مولوی را بپذیریم که ستایش ها و تملق ها، فرعون را فرعون کرد:

از وفور مدح ها فرعون شد
کن ذلیل النفس هونا لا تسد

مثنوی، دفتر اول

یکی از عواملی که بیشترین نقش را در تبهکار شدن جباران تاریخ داشته است، عامل تملق و چاپلوسی است. ظرفیت خود فریبی در انسان، بی نهایت است.
وقتی که انسان خودش را فریب داد آمادگی آن را هم خواهد داشت که فریب دیگران را نیز (در مورد خودش) بخورد.

فرعون زهرِ “فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى” را از دست ستایشگران گرفت و نوشید. این زهر اندک اندک و جرعه جرعه تاثیر خود را گذاشت.
نازعات/٢۴

عبدالکریم سروش /اوصاف پارسایان

#جوان_فردا

T.me/jjavanefarda